column naoberschap - Margriet Markerink creatieve concepten

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

column naoberschap

journalistiek > ARTIKELEN
Sara smelt het ijs
Drie jaar nadat ik officieel inwoner van de buurtschap Zwolle ben geworden, schaam ik me nog steeds een beetje. Roy en ik hebben namelijk geen buurt gemaakt. We hadden allebei zoiets van: we lopen ze wel een keertje tegen het lijf, de buren. Is inmiddels ook wel gebeurd, maar eerlijk is eerlijk... We hebben 'de leu' de kans ontnomen ons echt te leren kennen. Zoals we zelf ook de kans hebben gemist 'de leu om ons heen' bij naam (en bijnaam) te kennen. Of precies te weten bij welke boerderij onze naoberschap ophoudt en de volgende begint. Gelukkig heeft onze welwillende deelname aan een ander plattelandsritueel onlangs veel goed gemaakt.

Post van de buren: een uitnodiging om de vijftigste verjaardag van onze buurvrouw mee te vieren in de boerenfeestdeel van de boerderij aan onze eigenste Boerijendijk. Het staat me vaag bij dat vijftig worden aanleiding is tot een naoberschapsactiviteit... Maar welke ook alweer? O, had ik nou maar buurt gemaakt, dan had ik 't geweten... “Doen wij als buurt nog iets?”, informeer ik de dag daarop met een benepen stemmetje, als één van de overbuurvrouwen komt collecteren voor een goed doel. “Ja hoor”, antwoordt ze enigszins verbaasd. “Doen jullie ook mee, dan?” “Tuurlijk!”, gooi ik er genereus uit. 

's Anderendaags zitten Roy en ik bij de andere overburen aan tafel voor een heuse vergadering over een Sara-pop en een originele naoberschapsgeste. De sfeer is een tikkeltje geladen. 'Ons kent ons, behalve die twee', zoiets... Zoals het een goede buurtburgervader betaamt, heeft de overbuurman de Sara-pop en alle attributen er omheen al geregeld. Wij hoeven er alleen maar een opvallend plekje voor te zoeken aan de weg, een pakkende tekst op een bord te viltstiften en slingers op te hangen. Nu de surprise nog. “Zal ik een liedje schrijven?” stel ik voor. “En dat gaan we dan met z'n allen zingen.” Afgemaakte zaak! Hoe-heet-ze-ook-alweer gaat een liedje schrijven. De avond daarop komen we bij elkaar om onze Sara-pop te plaatsen. Iedereen is in een jolige bui. De overbuurvrouw heeft voor de zekerheid een A-viertje opgehangen op de unaniem gekozen plek. 'Gereserveerd voor de buren'. Maar goed ook, want diezelfde avond arriveren nog vijf Sara-poppen. Alle poppenzetters gaan na afloop een borrel drinken bij de jarige buurvrouw, die daarvoor speciaal sta-tafels en kratten Grolsch heeft laten aanrukken! 

In een huiskamer zo volgeladen mist men twee buren niet, denken Roy en ik en gaan op huis aan. De avond van het grote verjaardagsfeest breekt aan. Een kwartiertje voor aanvang komen we bijeen om het lied in te studeren. Een tekst op 'Mon Amour' van BZN, dus voor iedereen te behappen. 
Op het feest zelf maken we er geweldig de blits mee. Sara ontroerd, zaal enthousiast, missie volbracht. Ha fijn, via een omweg toch nog geslaagd voor de inburgerings-cursus. 

Alleen heb ik van horen zeggen dat buurman Dreetje zich nu een beetje schaamt. Hij was namelijk diezelfde week jarig en heeft verzuimd Roy en mij uit te nodigen...
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu